Η άμεση ανάγκη ανάληψης των ευθυνών που αναλογούν στην Πολιτεία για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, θεωρείται βασική παράμετρος ώστε να μη καταρρεύσει η περίθαλψη των πολιτών. Τα οριζόντια μέτρα που έχουν ληφθεί για τον περιορισμό της υπέρβασης της φαρμακευτικής δαπάνης, δεν φέρνουν αποτέλεσμα και οι αντοχές της φαρμακοβιομηχανίας για την κάλυψη των απαιτούμενων πόρων έχουν πλέον εξαντληθεί.
Όπως αναφέρθηκε χθες σε συνεδρία που παρουσιάστηκε η μελέτη της Deloitte “7 Πυλώνες για ένα ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας με επίκεντρο τον ασθενή” στο πλαίσιο του Συνεδρίου «Δημόσια Υγεία & Πολιτική Οικονομία της Πανδημίας COVID-19», η υπέρβαση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης είναι ανεξέλεγκτη, ενώ ταυτόχρονα ο δημόσιος φαρμακευτικός προϋπολογισμός είναι ανεπαρκής και δεν καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού.
Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση σε 3 χρόνια θα μιλάμε για φαρμακευτική δαπάνη 6 δισ . ευρώ, δηλαδή ένα υπέρογκο ποσό, το οποίο θα επιβαρύνει αφενός τη φαρμακοβιομηχανία με το μηχανισμό υποχρεωτικών επιστροφών (clawback) και αφετέρου τους ασθενείς με αύξηση της συμμετοχής τους, αφού η δημόσια δαπάνη είναι σταθερή.
Ως πρόταση για την αναχαίτιση αυτής της κατάστασης, υπάρχει ένα συγκεκριμένο στρατηγικό πλαίσιο από το Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Εταιρειών Ελλάδος (ΣΦΕΕ), καθώς και οι ενέργειες υλοποίησής του, που έχουν κατατεθεί ήδη στην Κυβέρνηση και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Το πλαίσιο αυτό είναι αποτέλεσμα συστηματικής μελέτης, αλλά και απόρροια της μακράς εμπειρίας του κλάδου, ενώ λαμβάνει υπόψη τα διεθνή αλλά και τα ελληνικά δεδομένα, καθώς και στοιχεία που έχουν προκύψει από πρόσφατη εξειδικευμένη έρευνα και μελέτη (μελέτη Deloitte).
Οι προτάσεις του ΣΦΕΕ είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης, ενώ λαμβάνουν υπόψη τους τα διεθνή αλλά και τα ελληνικά δεδομένα και συμπυκνώνονται σε 7 πυλώνες δράσεων:
1. Στον επαναπροσδιορισμό του Φαρμακευτικού Προϋπολογισμού. Τώρα που σε όλη την Ευρώπη επανεξετάζονται οι δαπάνες Υγείας, είναι η ώρα να αναθεωρηθεί ο προϋπολογισμός φαρμάκου στη χώρα μας κινούμενος σε ρεαλιστική και επιστημονική βάση.
2. Στην αύξηση της αποτελεσματικότητας, κυρίως μέσω του εξορθολογισμού της κατανάλωσης.
3. Στην επαναξιολόγηση του μηχανισμού επιστροφών, καθώς αυτός αποτελεί τη βασική απειλή της βιωσιμότητας του συστήματος.
4. Στην ενίσχυση της πρόσβασης των ασθενών σε καινοτόμες θεραπείες.
5. Στην αναπτυξιακή διάσταση του κλάδου και την προώθηση των επενδύσεων.
6. Στην περαιτέρω αξιοποίησή των ψηφιακών τεχνολογιών στην υγειονομική περίθαλψη.
7. Στην προώθηση ενός ισχυρού πλαισίου συνεργασίας φαρμακοβιομηχανίας-Πολιτείας για την προαγωγή της κοινωνικής υπευθυνότητας, της νομιμότητας και της διαφάνειας στην ηθική και δεοντολογική λειτουργία του συστήματος υγείας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η συνολική φαρμακευτική δαπάνη για το 2020 αναμένεται να κλείσει στα 5,3 δισ. ευρώ. Η δημόσια δαπάνη υπολογίζεται στα 2,5 δισ. ευρώ, το clawback στα 1,55 δισ. ευρώ, το rebate 600 εκατ. ευρώ και η ιδιωτική συμμετοχή στα 650 εκατ. ευρώ. Εάν δεν ληφθούν μέτρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί κι έτσι σε δύο χρόνια, δηλαδή το 2023 θα μιλάμε για συνολική φαρμακευτική δαπάνη στα 6 δισ. ευρώ, εκ των οποίων η Πολιτεία θα καλύπτει και πάλι τα περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Από κει και πέρα φαίνεται ότι 2,1 δισ. ευρώ θα καλυφθούν από το clawback, κάτι περισσότερο από 700 εκατ. ευρώ από rebate και κάτι λιγότερα από 700 εκατ. ευρώ από την ιδιωτική συμμετοχή.
Η μελέτη της Deloitte, προτείνει παρεμβάσεις ώστε να μειωθεί η συνολική δαπάνη για φάρμακα στα 4,7 δισ. ευρώ και παράλληλα να αυξηθεί η δημόσια δαπάνη, η οποία είναι και αναγκαίο.