Ιδιαίτερα καλή πρόθεση διακρίνεται στη στοχοθεσία του Υπουργείου Υγείας με την έναρξη της νέας χρονιάς, χωρίς όμως τα γραφόμενα που δημοσιεύτηκαν χθες να περιέχουν κάποια συγκεκριμένη πρόταση. Το σχετικό κείμενο που τιτλοφορείται “Καθορισμός Στρατηγικών Στόχων του Υπουργείου Υγείας, έτους 2021, με χρονική περίοδο εφαρμογής 2021-2023“, περιέχει 5 στρατηγικούς στόχους, με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στον τελευταίο που αφορά στη χρηματοδότηση.
Θα έλεγε κανείς πως σε μία περίοδο που το δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί λόγω της υποχρηματοδότησης, το να περιέχονται σε ένα στρατηγικό στόχο μόνο γενικολογίες χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις υλοποίησης και μάλιστα σε ένα τόσο κοντινό μέλλον, μόνο αισιοδοξία δεν προκαλεί. Επίσης από τους 5 στόχους είναι αυτός που καταλαμβάνει τη μικρότερη έκταση στο κείμενο με μόλις 5 άξονες παρέμβασης.
Ειδικότερα ο 5ος Στρατηγικός Στόχος έχει το μεγάλο τίτλο:
“Βιώσιμη χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των Υπηρεσιών
Δημόσιας Υγείας από τη γενική φορολογία και το ασφαλιστικό σύστημα και
βελτιστοποίηση της ανταποδοτικής ωφέλειας, με σκοπό την εξάλειψη των ιδίων
δαπανών των πολιτών και των οικονομικών εμποδίων στην καθολική κάλυψη του
πληθυσμού, τον ουσιαστικό έλεγχο της προκλητής ζήτησης, της σπατάλης και της
διαφθοράς στο Σύστημα Υγείας και την συμπληρωματική – επικουρική λειτουργία
του ιδιωτικού τομέα, στην κατεύθυνση της πλήρους κάλυψης των αναγκών υγείας
του πληθυσμού “.
Οι δε άξονες παρέμβασης είναι οι εξής:
1. Εγγυημένη και διαφανής χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας με συνέργεια του
κρατικού προϋπολογισμού και της κοινωνικής ασφάλισης (ΕΟΠΥΥ).
2. Προστασία του πληθυσμού έναντι των οικονομικών συνεπειών της ασθένειας,
μειώνοντας τις άμεσες απευθείας πληρωμές, επαναφέροντας σταδιακά τη δημόσια
δαπάνη υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ, στα μέσα επίπεδα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (Ε.Ε.).
3. Ανάπτυξη συστήματος διαπραγμάτευσης των τιμών αποζημίωσης των υπηρεσιών, στο
πλαίσιο των συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ με ιδιώτες παρόχους.
4. Ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης του ΕΟΠΥΥ και ανάπτυξης συστήματος απευθείας
συμβάσεων με ιδιώτες παρόχους υγειονομικού υλικού ή υπηρεσιών, διασφαλίζοντας την
καθολική κάλυψη των πολιτών(ασφαλισμένων και ανασφάλιστων).
5. Ανάπτυξη μηχανισμού παρακολούθησης για τη διαμόρφωση και εξέλιξη των
οικονομικών μεγεθών που αφορούν στα φάρμακα.
Σίγουρα διαπιστώνει κανείς ότι αναφέρονται τα αυτονόητα, ενώ διαπιστώνεται αναφορά σε διαδικασίες που λογικά θα έπρεπε να γίνονται ήδη, όπως για παράδειγμα το σύστημα διαπραγμάτευσης.
Εντύπωση προκαλεί ο άξονας 4 που αναφέρει απευθείας συμβάσεις με ιδιώτες παρόχους, κάτι που πραγματικά χρήζει διευκρινίσεων. Επίσης και ο άξονας 5 αναφέρει μηχανισμό παρακολούθησης για τη φαρμακευτική δαπάνη. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί και ως έλλειψη τέτοιου μηχανισμού, κοινώς η Πολιτεία παραδέχεται άμεσα τη συμμετοχή και ευθύνη της στην υπέρβαση της δαπάνης και φυσικά στον προσδιορισμό του clawback.